پایش، می تواند روشی برای کاهش ضریب ایمنی، در مرحله طراحی یک سازه باشد. در این مقاله برای تعیین جابجایی های افقی و قائم دیواره های یک محدوده گود برداری، از روش ژئودتیک پایش استفاده شده است. در ابتدا طراحی نقاط یک شبکه ژئودتیک در اطراف گود انجام شده و سپس در هر مرحله از مشاهدات و به کمک نقاط ثابت دور از منطقه گودبرداری، تست پایدار بودن نقاط این شبکه انجام می شود. پس از اطمینان از میزان جابجایی نقاط شبکه، اقدام به سرشکنی مختصات نقاط تارگت نصب شده بر روی بدنه دیواره گودبرداری در هر دوره زمانی می کنیم. میزان جابجایی بین دو مرحله که برای هر تارگت در جهت افقی و قائم به دست می آید، در صورتی مشخص می شود که اندازه آن بزرگتر از ابعاد بیضی خطای برآورد مختصات آن نقطه باشد.

در پروژه برج های دوقولوی مخابرات ایران در تهران، هدف پایش دیواره های گودی به عمق 20 متر می باشد. برای این منظور یک شبکه 7 نقطه ای شامل 2 نقطه ثابت در اطراف گود طراحی و مشاهدات طول و زوایای افقی و قائم به سوی تارگت های در نظر گرفته شده در 4 اپوک متوالی یک ماهه (از شهریور تا آذر 1393) انجام شده است. پس از سرشکنی هر مرحله، میزان جابجایی ها در هر نقطه به دست آمده و به صورت نقشه و نمودار و جدول نشان داده شده است. نتایج نشان می دهد میزان جابجایی ها، یک تابع خطی از عمق گود برداری و نوع خاک قرار گرفته در آن قسمت می باشد.